Χτες δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, μια μίνι συνέντευξη που έδωσα στο κ. Παναγιώτη Μπουγάνη σχετικά με την επίδραση των MMOG στην κοινωνία και κυρίως για το ρόλο των γονιών. Ο κύριος Μπουγάνης συνάντησε το blog αυτό και στην συνέχεια επικοινώνησε μαζί μου. Χάρηκα ιδιαίτερα για την γνωριμία και την συνομιλία μαζί του, είναι ακόμα ένας νέος δημοσιογράφος που βλέπει τα παιχνίδια με ανοικτό μυαλό και είναι διατεθειμένος να παραμερίσει προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Αναδημοσιεύω το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα εδώ:
Το σύνδρομο του «Warcraft»
Υπάρχουν κόσμοι που δεν βασιλεύουν τα καθημερινά προβλήματα και η οικονομική κρίση. Εκεί εκατομμύρια άνθρωποι μεταμορφώνονται σε βάρβαρους πολεμιστές, ξωτικά, μάγους, βρικόλακες, ακόμη και σε ιππότες τζεντάι. Το μόνο που χρειάζεται είναι η αγορά του κατάλληλου παιχνιδιού και η πληρωμή μιας μηνιαίας συνδρομής στο Ιντερνετ.
«Μόλις κολλήσεις, ξεχνάς τα πάντα. Ψάχνεις για λεφτά, όπλα, πανοπλίες, κάνεις φιλίες με άλλους παίκτες που δεν πρόκειται να τους γνωρίζεις ποτέ από κοντά. Μαζί τους πολεμάς κάθε λογής τέρατα. Ανεβαίνεις επίπεδα και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχεις ξοδέψει χιλιάδες ώρες από τη ζωή σου για να το πετύχεις», τονίζει ο 35χρονος Νίκος για το «World of Warcraft», το πιο διάσημο διαδικτυακό παιχνίδι παγκοσμίως.
Εμφανίστηκε το 2004 και έχει πάνω από 12 εκατ. παίκτες. «Η μεγάλη επιτυχία του, όπως και άλλων παιχνιδιών του είδους, οφείλεται στο γεγονός ότι αποτελούν εικονικές κοινωνίες με όλες τις αλληλεπιδράσεις που συναντάμε στις πραγματικές. Προσφέρουν κοινωνικοποίηση, ευκαιρίες για διάκριση, ψυχαγωγία, συλλογική δράση, ανάγκες έμφυτες στον άνθρωπο» επισημαίνει ο Κ. Αναγνώστου, λέκτορας του τμήματος πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τα «μαζικά διαδικτυακά παιχνίδια ρόλων, πολλών παικτών» αποτελούν μία από τις πιο αναπτυσσόμενες αγορές του πλανήτη με συνολικό τζίρο άνω του ενός δισ. ευρώ, μόνο στις δυτικές αγορές. Κυριαρχούν σε χώρες όπως η Νότια Κορέα και η Κίνα. Αρκετά είναι δωρεάν, αν και τα πιο εντυπωσιακά απαιτούν την πληρωμή συνδρομής.
Κι αυτό γιατί μεγάλες πολυεθνικές διαθέτουν δεκάδες εκατ. ευρώ για τη δημιουργία ενός και μόνο παιχνιδιού. Αρκετά βασίζονται σε πασίγνωστες επιτυχίες της λογοτεχνίας φαντασίας όπως ο «Αρχοντας των Δακτυλιδιών» και ο «Κόναν ο Βάρβαρος». Εξίσου πιο δημοφιλή είναι εκείνα που βασίζονται στον κινηματογραφικό «Πόλεμο των Αστρων».
Για όλα υπάρχει το κατάλληλο κοινό. Οι πιτσιρικάδες μαζεύονται συνήθως στα Ιντερνετ-καφέ, ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας που διαθέτουν καλό υπολογιστή κλείνονται στο σπίτι. Πολλοί κάνουν λόγο για εθισμό των παικτών, ειδικά των μικρότερων σε ηλικία. Υποστηρίζουν ότι αρκετοί παραμερίζουν εντελώς την κανονική τους ζωή για να παίζουν όλο και περισσότερο.
«Συνήθως όσοι κατηγορούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αποφεύγουν να μιλήσουν για το ρόλο των γονιών. Να αναρωτηθούν πώς 15χρονα έχουν τόση ελευθερία να παίζουν με τις ώρες. Πού βρίσκουν τα λεφτά και ξημεροβραδιάζονται στα Internet cafe. Φταίει το μέσο επειδή κάποιοι δεν θέτουν όρια στη χρήση του από τα παιδιά τους;», εξηγεί ο Κ. Αναγνώστου.
Συμπληρώνει ότι «ακριβώς οι ίδιες ανησυχίες απασχολούσαν το κοινό όταν εφευρέθηκαν τα τυπογραφεία, ή ο κινηματογράφος και τα κόμικς. Οταν το ραδιόφωνο εξέπεμπε την μουσική του σατανά, το rock and roll. Οταν η τηλεόραση μπήκε σε όλα τα σπίτια».
Οι περισσότεροι παίκτες, πάντως, δεν έχουν τέτοιους προβληματισμούς. Ζουν την απόλυτη περιπέτεια καίγοντας μπόλικα εγκεφαλικά κύτταρα. Να ήταν οι μόνοι…
Π. ΜΠΟΥΓΑΝΗΣ
Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Thinking gamer's Βlog 
Προσφατα Σχολια